Tanrı’dan uzak kalmak cehennemdir
Hayatımda Tanrı’nın tesellisini hissetmediğim bir gün hatırlamıyorum. Bazen bu teselli kesiliyor ve o zaman kendimi çok kötü hissediyorum. Bu da, Tanrı’dan uzak oldukları için teselli bulamayan insanların ne kadar mutsuz bir yaşam sürdüğünü anlamama yardımcı oluyor. İnsan Tanrı’dan ne kadar uzaklaşırsa, işler o kadar zorlanıyor.
Kişinin hiçbir şeyi olmayabilir, ama eğer Tanrı insanın kalbindeyse, başka bir şeye ihtiyacı olmaz! İşte bu kadar! Öte yandan, bir kişi her şeye sahip olabilir, ama Tanrı yoksa, içten içe işkence çeker. Bu yüzden, mümkün olduğunca Tanrı’ya yaklaşmak gerekir. Sadece Tanrı’ya yakınken, gerçek ve sonsuz mutluluk bulunabilir. Tatlı İsa’dan uzak yaşadığımızda acıyı da tadıyoruz.
Bir insan değişip gerçekten İnsana dönüştüğünde—soylu bir kraliyet gibi— ilahi hazla, cennet tatlılığıyla beslenir ve cennetvari bir sevinç hisseder. Burada, dünyadayken bile Cennet’in sevincinin bir kısmını yaşar. Bu küçük cennetvari sevinçten yola çıkarak her gün daha büyüğüne doğru ilerler ve Cennet’te bundan daha üstün bir şey olup olmadığını merak eder.
İnsan başlangıçta Tanrı ile bir iletişim halindeydi. Ancak daha sonra, Tanrı’nın Lütfu’ndan uzaklaştığında, bir zamanlar sarayda yaşayan ama sonsuza dek dışarıda kalıp uzaktan o sarayı görerek ağlayan biri gibi oldu. Tıpkı annesinden uzaklaşan bir çocuğun acı çekmesi gibi, insan da Tanrı’dan uzaklaştığında acı çeker ve azap içinde kalır. Tanrı’dan uzaklık cehennemdir.
Şeytan, insanları Tanrı’dan o kadar uzaklaştırmayı başardı ki, insanlar heykellere tapmaya ve çocuklarını bu heykellere kurban etmeye kadar ilerlediler. Ne korkunç! Ve şeytanlar bu kadar çok tanrıyı nereden buluyor? Sadece Tanrı’nın adını duymak bile yeterlidir! Ancak en çok acı çeken, şeytandır; çünkü o, Tanrı’dan ve sevgiden en uzak olandır.
Sevgi gittiğinde, geriye cehennem kalır. Sevginin zıttı nedir? Kötülük. Kötülük, azap demektir. Tanrı’dan uzak olan biri, şeytani etkiler altına girer; oysa Tanrı’ya yakın olan biri, ilahi Lütuf alır. Kim Tanrı’nın Lütfu’na sahipse, ona daha fazlası verilir. Ama kim az bir Lütuf’a sahipse ve bunu küçümserse, o da elinden alınır.
Günümüz insanlarından Tanrı’nın Lütfu eksiktir, çünkü günah yoluyla ellerinde kalan azı da heba ediyorlar.
(Aziz Paisios’un öğretilerinden)
