23 Şubat Azize Gorgonya, Teolog Aziz Gregori’nin Kız Kardeşi
Azize Gorgonya hakkındaki bilgilerin çoğu, kardeşi Teolog Aziz Gregori’nin (25 Ocak) “Kız Kardeşim Gorgonya Üzerine” başlıklı VIII. Nutku’ndan gelmektedir. Bu nutuk, kardeşleri Aziz Kayseryus’un (9 Mart) 369 yılında Allah’a kavuşmasından sonra, ancak babaları Nenizili Aziz Gregori’nin 374 yılındaki vefatından önce verilmiştir.
Azize Gorgonya, Nenizili Aziz Gregori (1 Ocak) ve Azize Nonna’nın (5 Ağustos) kızıydı. Gorgonya adı, anneannesinin adından gelmiştir. Teolog Aziz Gregori, onun hem varlığını hem de şöhretini ebeveynlerine borçlu olduğunu çünkü onların kız kardeşinde takva tohumlarını yeşerttiğini anlatır.
Onun erdemlerini överken Teolog Aziz Gregori, Gorgonya’nın iffetinin yalnızca kendi zamanındaki kadınlardan değil, geçmiş nesillerdeki kadınlardan da üstün olduğunu belirtir. Evli hayatın ve bekârlığın en iyi yönlerini bir araya getirmiş, her iki yaşam tarzının da eksikliklerinden kaçınmıştır. Böylece Azize Gorgonya, “ne evlilik ne de bekârlık mutlak anlamda Allah’a ya da dünyaya bağlanmamızı sağlar veya onlardan kopmamıza neden olur” gerçeğini kanıtlamıştır. Ona göre, insan zihni bu iki hâlin üzerinde durur ve onları “erdem için birer ham madde” olarak işler.
Azize Gorgonya kendini Allah’a adamakla kalmamış, Kocası Alipios’u da kendisine eşlik etmesi gerektiğine ikna edebilmiştir. Kocası Alipios, Faustinus’un episkopos olduğu Konya şehrindendi. Gorgonya, onu “buyurgan bir efendi” yerine “iyi bir hizmet arkadaşı” hâline getirmişti. Bu salih çiftin iki oğlu (ikisi de episkopos oldu) ve Alipiane, Efgenia ve Nonna adlı üç kızları olmuştur. Azize, yalnızca kendi ruhunu değil, çocuklarını ve torunlarını da Allah’a adamıştı. Hayatı boyunca iyiliğin bir timsali oldu. Sadık kardeşi, onu Süleyman Peygamber’in “Erdemli Kadın” (Süleyman’ın Meselleri 31:10-31) tanımına benzetmiştir.
Bu mübarek kadın, hem dünyevi hem de manevi ebeveynlerini birer erdem modeli olarak görmüş ve onların yolundan gitmiştir. Gösterişli elbiseler giymemiş, pahalı mücevherler takmamış, güzelliğini süslemek için boyalar kullanmamıştır. Onun için en değerli kırmızı renk iffetin mahcubiyetiydi, en kıymetli beyaz renk ise nefsine hâkimiyetin saflığıydı.
Azize Gorgonya, Allah’a adanmış bir mukaddes mâbed gibi hareket etmiş ve Kiliseleri adaklarla süslemiştir. Evinin kapılarını hem muhtaç akrabalarına hem de yabancılara açmıştır. Sıkıntı çekenlere karşı merhametli, dul kadınlara karşı şefkatliydi. “O dağıttı, fakirlere verdi;” (Mezmurlar 111/112:9). Çocuklarına bıraktığı tek servet, ahlâkının mükemmel örneğiydi.
Tuttuğu oruçlarla, mezmurlar okuyuşuyla, geceleri uykusuz bir şekilde ettiği ibadetlerle, gözyaşlarıyla ve dualarıyla sadece kadınları değil, en dindar erkekleri bile aşmıştı. Böylece, erkek ve kadın arasındaki farkın sadece bedensel olduğunu, ruh açısından bir fark bulunmadığını ispatlamış oldu.
Bir gün, Azize Gorgonya arabasıyla seyahat ederken, katırları ürkünce araba devrildi. Azize yerde sürüklenerek ciddi şekilde yaralandı. Hristiyan olmayanlar, bu kadar salih bir kadının başına böyle bir şey gelmesine şaşırarak Allah’ın buna nasıl izin verdiğini sorguladılar. Kemikleri ve uzuvları ağır hasar almasına rağmen, haya duygusunu korumak için bir hekimin kendisini muayene etmesine izin vermedi. Tüm güvenini Allah’a bağladı ve Allah da onu iyileştirdi. Hiç ummadıkları iyileşmesini görenler bu olayın, Allah’ın kudretini ve onun sabrını göstermek için gerçekleştiğine inandılar.
Azize Gorgonya, dünyada kalmaktansa İsa Mesih’ine kavuşmayı daha çok arzuluyordu. Bir gece, ona ölüm gününün bildirildiği bir rüya gördü, böylece kendini hazırlama fırsatı buldu. O gün geldiğinde yatağa yattı ve son anlarını kocası, çocukları ve dostlarına öğütler vererek geçirdi. Manevi meseleler üzerine konuştuktan sonra, 370 yılında otuz sekiz yaşında vefat etti.
Son sözleri şu oldu: “Hem selâmette yatacağım hem de uyuyacağım;” (Mezmur 4:8).
