Aziz Paisios…mermilerin arasında dua ederken…
O sıralarda Pantelis Tzekos adını taşıyan Korfulu keşiş de Üstatla beraber askerliğini yapıyordu. Şöyle anlatıyor :
« Bir gün, diye devam etti Pantelis, “Fonias” denen bir tepedeydik. Partizanlar tarafından izole edilmiştik, çıkış olmadığı için de kaçamıyorduk. Arsenios ayakta duruyordu. Mermiler ıslık çalarak çevremizde uçuşuyordu. Yere yatması için ceketinden çektim. Hiçbir tepki göstermedi. Yukarı doğru bakıyordu, kollarını böyle istavroz gibi birleştirmişti. Nasıl diyeyim ? Sanki Her Şeye Egemen Tanrı bize acıdı, çünkü kısa bir süre sonra uçaklar geldi ve yolumuzu açtı. Yola koyulurken ona sordum :
“Dostum niye yere yatmadın ?
— Dua ediyordum.
— Dua mı ediyordun, diye sordum şaşkınlıkla ! »
İmanı gibi duaları da o kadar büyüktü ki mermilere meydan okuyordu ! En akla yakın olanı, Tanrı’ya kendisini öldürmesi ve diğerlerinin kurtulması için dua ettiğiydi. Onun için açıkta, ayakta duruyordu. Ve doğru olan Tanrı, özverisini görünce onu da kurtardı, diğerlerini de.
Aynorozlu Peder İsaak’ın kaleme aldığı Kapadokyalı Aziz Paisios (1924-1994), kitabından bir alıntıdır. (Paros yayıncılık, İstanbul, 2015)
Aziz Paisios…mermilerin arasında dua ederken…
