Televizyon hakkında Aziz Paisios’un sözleri
Üstat, televizyonun herkes, özellikle de çocuklar ve gençler üzerindeki etkisini felâketle eşdeğer buluyordu. Ailelerin, rahat kalmak için çocukları saatlerce televizyon önünde bırakmasından hoşnut değildi. Bunun çocukları entellektüel, psişik ve fizikî olarak yıprattığını, yayılan ışınların hâmile kadınların ve çocukların bedeni üzerinde kötü, hattâ şeytanî etkileri olduğundan üzüntüyle bahsederdi. Her fırsat bulduğunda, aileleri televizyonu yuvanın dışına çıkarmaları, bunun yerine çocuklara mânevî (Azizlerin Hayatları, dualar, hac ziyaretleri) yahut da nötr meşgaleler (zararsız oyunlar yahut geziler) bulmaları hususunda ikna etmeye çalışırdı. « Çocukları televizyona mahkûm etmeyin” derdi, “televizyon aydan öteye gidemez, oysa mânevî televizyonunuz sizi Tanrı’ya kadar bile götürebilir. »
Bir grup gençle sohbet ettiği bir gün, genç bir öğretmen de birkaç metre uzakta oturmuş düşünüyor, son günlerde kafasını meşgul eden bir meselenin içinden çıkmaya çalışıyordu; “Tamam, televizyon hakkında bütün söylenenler doğru, bunları tartışmam bile ama hiç değilse olup bitenler hakkında biraz bilgi sahibi olabilmek için haberlere bakmam gerekmez mi ? » O anda Üstat birden başını ona doğru çevirdi : « Gerekmez ! » Sonra yine gençlerle söyleşisine döndü.
Üstatı görmeye gelmiş yeni evli genç bir adam, yanından ayrılmadan önce kendisine son bir öğüt vermesini istemişti. Üstat « Eşine söyle” dedi, “televizyon seyretmesin yoksa bebeğin sağlıksız doğacak. » Birkaç saniye sonra da ekledi : « Bir yakınının evine gittiğinde de seyretmesin ! » Genç kadının annesinin evinde televizyon seyretme alışkanlığı vardı.
Aynorozlu Peder İsaak’ın kaleme aldığı Kapadokyalı Aziz Paisios (1924-1994), kitabından bir alıntıdır. (Paros yayıncılık, İstanbul, 2015)
