İnsanın vicdanı temizse onu doğru bir şekilde bilgilendirir
İnsanın huzurlu bir vicdana sahip olmasından daha büyük bir şey yoktur. Vicdanın “bir şey daha yapabilirdin” diye seni rahatsız etmiyorsa, bu çok büyük bir şeydir. O zaman insan sürekli bir iç huzura sahip olur ve tüm hayatı bir bayram olur. Bu iç huzur, ruhsal gücü sağlar.
–Üstat, bir insan yaptıklarıyla Tanrı’yı hoşnut ettiğini nasıl anlayabileceğini söyler misin?
– İnsanın içinde içsel bir bilgilendirme sistemi var.
– Kendi bilgilendirme sistemi yeterli midir, yoksa diğerlerinin tanıklığı da gerekli midir?
– Vicdanı temiz olan birinden bahsediyorum. Vicdanı yanlış olan birinden bahsetmiyorum. Temiz bir vicdan, insanı doğru bir şekilde bilgilendirir. O zaman insan güveni, umudu hisseder ve tevazu ile şunu söyler: “Ben cennete layık değilim, cehenneme layığım ama inanıyorum ki, Tanrı’nın sevgisi ve merhameti beni terk etmeyecektir.” Bunu hissediyor, çünkü çabalıyor ve boş durmuyor. “Tanrı beni kurtaracak” düşüncesiyle pasif kalmıyor. Vicdan… Müthiş bir şey! Vicdanın yanmasından daha büyük bir ateş, daha büyük bir cehennem yoktur. İnsanın içini sömüren vicdan “tahta kurdundan” daha korkunç ve işkenceci bir şey yoktur. Cehennemdekiler sonsuza dek acı çekecekler, çünkü onlar, pişmanlık ve kaygılarla dolu olmasına rağmen, birkaç yıllık dünyevi zevkler uğruna cennetin nimetlerini kaybettikleri düşüncesiyle azap çekecekler. O zaman tutkuları tatmin olmayacak ve bu da başka bir acı olacaktır.
“Apostoliki Diakonia” yayınevinin “Aynorozlu Aziz Paisios’un tavsiyelerinin derlenmesi” kitabından alıntıdır.
