Kutsal Ruh, Baba’nın niyetlerini ve İsa’nın eserini uygulamak için her Pentekost ’ta dönüyor.
Nissalı Gregorius’un vaazlarından
Şayet sevgi gerçekten korkuyu yok edebiliyorsa ve korku sevgiye dönüşebiliyorsa, o vakit kurtarıcı olanın birlik olduğu keşfedilecektir. Nitekim kurtuluş, Neşideler Neşidesi’ nin sözünü ettiği güvercinde, “Birdir benim eşsiz güvercinim; biricik yavrusudur anasının; onu doğuran kadının güzidesi” (Neşide 6,9). Bulunan o kusursuzluk vasıtasıyla, tek ve gerçek değere duyulan sevgide hep bir arada kaynaşmaktır.
İncil’de Rab bunu daha açık bir şekilde göstermektedir. İsa Havarilerini kutsar; her gücü onlara verir ve zenginliklerini bahşeder. Bunların arasında Baba’ya yönelttiği kutsal deyişleri de katmak gerekiyor. Oysa söylediği tüm sözler ve bahşettiği tüm lütuflar arasında biri hem diğerlerinden daha yüce hem de tümünü özetler. Mesih’in yakınlarına, sorunların çözülmesinde ve yapılacak iyiliklerin değerlendirilmesinde, daima bir birlik oluşturmalarını öneren sözdür bu. Tek bir gönül ve tek bir ruh halinde olmak, bu birliği tek ve biricik değer saymak, barış bağı ile Kutsal Ruh’un tekliğinde kucaklaşmak, tek bir vücut ve tek bir ruh oluşturmak, aynı umudun dürtüsü ile tek bir eğilime Allah takdirine uymak.
Fakat bu özetlemenin yerine İncil’in sözlerini harfi harfine vermek daha yerinde olacaktır “Hepsi bir olsunlar. Baba, senin bende olduğun ve benim sende olduğum gibi onlar da bizde olsunlar. Dünya da beni senin gönderdiğine iman etsin” (Yu. 17,21).
Bu birliğin bağı gerçek bir yüceliktir. Hiç kimse Kutsal Ruh’un yücelik diye adlandırılmasını inkar edemez. Nitekim Rab der ki:
‘Bana verdiğin yüceliği onlara verdim” (Yu. 17,22). O bu yüceliğe bu dünya varolmadan önce de sahipti. Zamanla insan doğasını aldığında sahiplendi. Bu doğa, Kutsal Ruh tarafından yüceltildiğinden beri, bu yücelikle bağlantılı olan her şey Kutsal Ruh’un bir katılım oluyor.
Bu yüzden der ki: “Bana verdiğin yüceliği onlara verdim. Öyle ki bizim bir olduğumuz gibi bir olsunlar. Ben onlarda, sen bende almak üzere tam bir birlik içinde bulunsunlar” (Yu. 20, 22-23). Bu yüzden çocukluğundan beri büyüyüp, Mesih’in tam olgunluğuna varmış olan kendini, salt inancın aydınlattığı zekanın kavrayabildiği o çok özel durumda bulur. O zaman, günahlardan uzak ve azizliğin damgasını taşıyan bir yaşamla, Kutsal Ruh’un yüceliğini benimseyebilir. O halde bu kişi, Damat’ın “Tektir güvercinim, kusursuzum benim” deyip baktığı o kusursuz güvercindir.
Kaynak: Meryemana.net
Kutsal Ruh, Baba’nın niyetlerini ve İsa’nın eserini uygulamak için her Pentekost ’ta dönüyor.
