Tanrısal ses, öldürdüğü için yeniden yaşatacağına dair söz verir.
Nissalı Gregorius’un vaazlarından
“Doğmak için bir zaman var” der “ve de ölmek için” (Vaiz 3. 2). Allah’ın isteği ile doğru zamanda doğmak ve en uygun anda ölmek hakkı bana da tanınsın.
Ruhumuzun iyi eğilimleri ve elin delik vasıtasıyla kendimizi şekillendirdiğimizde, doğurduğumuzda ve dünyaya getirdiğimizde nitekim biz bir bakıma, kendimizin babasıyız. Bunu sonradan, Allah’ı içimize kabul ettiğimizde ve O’nun oğullan erdemin ve En Yüce’nin oğulları olduğumuzda gerçekleştiriyoruz. Buna karşın Havarinin deyimiyle, içimizde “Mesih’in imgesi” oluşturuluncaya kadar kusurlu ve olgunlaş-mamış kalıyoruz. Fakat Allah insanın dürüst ve kusursuz olması gerekmektedir.
“Ölmek için bir zaman var.” Aziz Pavlus’ a göre iyi bir ölüm için her zaman uygundu. Nitekim yazılarında şu şekilde haykırıyor “Her gün ölüyorum” (I. Kor. 15, 31) ve de: “Senin uğruna bütün gün öldürülüyoruz” (Rom. 8,36). Ölüm kararını gerçekten içimizde taşıyoruz. Pavlus’ un her gün nasıl öldüğü açıktır. O günah için yaşamıyor, vücudunu cezalandırıyor ve içinde İsa’nın vücudunun cezalandırılışını taşıyor. Hiç bir zaman kendi için yaşamayan, fakat yaşayan Mesih’i taşıyor. O Mesih’le birlikte daima çarmıha çakılmaktadır. Kanımca gerçek yaşamı veren uygun ölüm bu olmuştur. Nitekim: “Ben öldürürüm ve ben diriltirim (Tes. 32. 39) diyor ki, günaha ölmenin ve ruhta canlandırmanın Allah’ın bir armağanı olduğuna gerçekten ikna olunsun. Nitekim Allah’ın sözü yaşamı ölümün bir sonucu olarak vaat eder.
Kaynak: Meryemana.net
