Bir ayartıcı
Hayatımızdaki en büyük ayartıcılardan biri de başkalarının hayatında Allah’ın rolünü üstlenme eğilimimizdir
Onları aydınlatacağımızı söyleyerek ya da onları günahkâr ve işe yaramaz olarak sınıflandırıp cehenneme mahkûm ederek… Allah’ın insanlarla olan ilişkisini hükümler dağıtarak belirlemeye, tanımlamaya çalışmaktan daha utanç verici bir eylem yoktur.
Avvas İosif’i bir mahkemeye birinin aleyhinde şahitlik yapması için çağırdıklarında cevabı şuydu: “Ben kimim ki?”.
Bir gün bir başrahip, rahiplerden birini hatasından dolayı manastırdan kovma kararı aldı, bunu öğrenen Avvas Vissarion ayağa kalktı ve rahibe şöyle dedi: “Bekle, ben de seninle birlikte gideceğim, çünkü ben de günahkârım!”.
Kilisemizin Azizleri, günümüzün saygılı ‘dindarlarına’ nazaran iki şeyi çok iyi biliyorlardı. 1) Günahkâr insan sevgi ve anlayış göstermek gerekir, küçük düşürme ya da manevî tehdit değil. 2) Sen ne kadar kardeşinin hatalarını gizlersen Allah da sabrederek seninkilerini gizleyecektir. Kin ve kendini haklı çıkarma duygusuyla başkasının yaralarının üstündeki örtüyü kaldırdığında, er ya da geç senin trajik çıplaklığının da açığa çıkartılacağı vakit gelecek.
Yazan: Peder Haralambos
Çeviren: Rahip Nektarios
