Havarilerin Mektuplarından Okuma Üzerine Vaaz(2)
Luka’nın 6. Pazarı 21.10.2018 (Galatyalılar 2:16-20)
“Artık ben yaşamıyorum Mesih bende yaşıyor” (Ayet 20)
Yukardaki ifade bugün Kilisemizde okuduğumuz Havari Pavlus’un Galatyalı Hristiyanlara yazdığı mektubundan bir alıntıdır.
Galatya, Küçük Asya’nın merkezinde bulunan ve başkenti Ankara olan Roma Imparatoluğu’nun bir eyaletiydi. Havari Pavlos, elçisel seyahetleri sırasında, orada müjdeyi duyurdu ve Hristiyan Topluluklar oluşturdu. Kısa bir süre sonra yanlış öğretmenler bölgede çalışmaya başladı. Onlar fanatik yahudilerdi; Hristiyanlara kurtulmaları için sünnet edilmeleri ve Yasa’nın tüm maddelerine uymaları gerektiğini öğretiyorlardı. Ayrıca, insanların Pavlus’un öğrettiklerini kabul etmemeleri gerektiğini de ilan ettiler, çünkü o, Mesih’in orijinal 12 Havarisinden biri değildi ve onlara öğrettikleri şey yanlıştı! Olağan bir sonuç olarak, bu, Galatyalı Hristiyanlar arasında bir heyecan yarattı.
Ne yazık ki, erkek ve kız kardeşlerim, sadece o zamanda değil, diğer zamanlarda, hatta günümüzde bile Tanrı için gayetli olan ancak bilinçli bir gayrete sahip olmayan kişiler karşımıza çıkar. (bkn.Romalılar 10:2) Havari Pavlus’un kendilerine tanıklık ettiği gibi, doğru bilgiye sahip olmayan bu insanlar, kilise topluluğunu fanatizmleriyle rahatsız ederler. Çeşitli şekillerde, kendilerini Ortodoks inancına yetkili olarak tanıtırlar. Tüm rahipleri, piskoposları ve Patrikleri bile yargılar ve kınarlar. Onları Ortodoksluk ve heretiklerin hainleri olarak adlandırmaktan çekinmezler ve sadece onlarla hemfikir olanları Ortodoksluğun direği ve dayanağı olarak görürler! Dünyanın dört bir yanındaki Büyük Kutsal Ortodoks Piskoposların ve Sinodların öğretilerini red ederek, kendilerini üstün görmek gibi kibirleri var. Bazıları Bir Kutsal Ortodoks Kilisesi’nden ayrılma noktasına gelip bencillikleri ve yobazlıklarıyle kendilerini tek gerçek Ortodoks olarak görmeye başlarlar! O zamanlar Galatya’da olduğu gibi, günümüzde de bu türden dini köktenciliğin üzücü örneklerini görüyoruz. Bu yüzden, fanatik kimseler tarafından doğru yoldan saptırılmamaya özen göstermeliyiz, çünkü böyle birşey bizi Mesih’in Müjdesi’nin ruhundan uzaklaştırır ve Kutsal Kilisemizden koparır.
Havari Pavlus, bu sahte bağnaz öğretmenlerin yarattığı kargaşalığı öğrenince, imanlıları sakinleştirmek için bu mektubu Galatyalı’lara yazmaya mecbur kaldı. Diğer şeylerin yanı sıra, Pavlus; Yahudi Yasası’nın gereklerini yerine getirmekle İnsan kurtulabilseydi, o zaman Tanrı’nın Oğlu’nun insan olması, bu kadar küçük düşürülmesi, zulüm görmesi ve nihayetinde bir suçlu olarak çarmıhta ölmesi gerekmezdi, diyor ve bunun altını çiziyor! Büyük Havari, Hristiyanların bu gerçeği kavramalarına yardımcı olmak için şu inanılmaz ifadeyi kaleme alıyor: “İsa ile çarmıha gerildim; Artık ben yaşamıyorum, ama Mesih bende yaşıyor ”(2:20). Bu sözlerle Havari Pavlus Galatyalılara şöyle demek istiyor: Benim öğrettiğim şey benim değil; İsa’dan aldım ve sadece size naklediyorum. Kendi isteğim öldü ve Tanrı’nın isteği hayatımı yönetir. Kalbimi İsa Mesih’e, Rabbim ve Tanrım’a açtım ve O, içime yerleşti. Mesih ne isterse, ben yaparım; Bana ifşa ettiklerini öğretirim. Yani size öğrettiğiklerim şeylere mutlak güvenininiz olsun. Sizi kurtaracak olan şey, kuralların veya yasaların gözetilmesi değil, gerçek Tanrı olan İsa Mesih’e iman, bağlılık, sevgi ve itaattir. Havari şunu da ekliyor: “Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu’na imanla sürdürüyorum.” (ayet 20).
Erkek ve kız kardeşlerim, ateşli Havari Pavlus’u Mesih’e olan bağlılığında taklit edelim. Onun gibi kalplerimizi açalım ki, Mesih gelip içimizde yaşasın. Hayatımızın dümenini Mesih’e teslim edelim ki her hareketimizi O yönlendirsin. Kendi isteğimizi Mesih’in iradesine bağlayalım. O ne istiyorsa biz de aynısını isteyelim. Bizi sevdiğinden dolayı çarmıhta ölen Tamamen Alim Mesih Tanrımız daima kendi yararımız için bize doğru yolda rehberlik edeceğinden emin olalım. Amin.
