Ortodoks Hristiyan
(21/03/2021)
Başka ayinlerde de olduğu gibi İlahi Liturji’de de defalarca bütün Ortodoks Hristiyanlar için dua ediliyor. Bugünkü Pazar günü de Ortodoksluğun Zaferi Pazarı adını taşımakta. Peki Ortodoksluk nedir ve Ortodoks olmak ne demektir?
Kilisemiz ‘Ortodoks Kilise’ olarak biliniyor fakat resmi adı, İman İkrarı’nda da yazdığı gibi – Tek, Kutsal, Evrensel ve Elçisel Kilisedir. ‘Ortodoks’ kelimesi burada hiç yok. Bu yeni isim nereden ortaya çıktı? Anlamı nedir?
Birçok farklı sapkın inançların yedi Evrensel Konsil’de yargılanmasından sonra bile sapkınlar Kutsal Kilisemiz’e zulmetmeye devam ettiler. İkonaları saymayı, onlara tapınmayla karıştıran ve bundan dolayı onları her yerde yok etmeyi ve onları sayan sadık Hristiyanlara zulmetmeyi kararlaştıran ikona karşıtları, özellikle agresif olanlardandılar. Bu üzücü durum Kilise’de bir asır boyunca devam etti ta ki müteaddid Konstantinopolis kraliçesi Teodora, 7. Evrensel Konsil’in kararına atıf yaparak nihai olarak ikona karşıtlığını yargılayan ve aynı yıl içerisinde Büyük orucun ilk Pazar gününde bütün kiliselerde kutsal ikonaların sayılmasını resmi olarak kararını alan Kutsal Kilise Konsili’ni toplayana kadar. O gün Ortodoksluğun Zaferi Pazarı olarak ilan edildi. O zamandan itibaren Tek, Kutsal, Evrensel ve Elçisel Kilise, Ortodoks Kilisesi adını taşıyor ve onun üyelerine Ortodoks Hristiyanlar deniyor.
‘Ortodoksluk’ birleşik bir kelime ama onun temel anlamı ‘doğru öğreti’. Ortodoks Hristyan’dan biz Kutsal Kilisemiz’in öğretisine iman eden insanı anlıyoruz. “Ortodoks Kilisesi” adı, bizi gerçek Mesih Kilisesi olarak, özellikle (11. yüzyılda ayrılan) Papa’ya ve 16. yüzyılda Papa’dan ayrılan Protestanlara (Calvin, Luther ve diğerleri arasında Zwingli) ait olan şizmatik ve sapkın sözde “kiliselerden” ayırır.
Ortodoks Kilisesi, yüzyıllar boyunca, karşı karşıya kaldığı heterodoksların düşmanlığına rağmen, hala bölünmelerin sona ermesi için Rab’be dua ediyor. Heretiklerin gerçek inanca geri dönmeleri ve Mesih’i Tanrı olarak itiraf edenlerin Tek, Kutsal, Evrensel ve Elçisel Kilise ile yeniden birleşmeleri için dua ediyor. Nitekim Evrensel Konsillerince kaleme alınan dogmaların yanısıra, Rabbimiz ve Elçilerinden günümüze gelen Kutsal Gelenekler de, Ortodoks Kilisesi’nde korunmaktadır.
Kaç milyon insanın heterodoks bir çevrede doğduğunu ve sapkın inançlarla büyüdüğünü düşünürsek, Ortodoks Hristiyanlar olarak ne kadar kutsanmış olduğumuzu anlayabilir, ya Ortodoks ailelerde doğduğumuzun ya da daha sonra Kutsal Ruh tarafından Ortodoksluğa getirilip Kutsal Veftiz ve Kutsal Mür Sürme Gizemleri aracılığıyla yeniden canlandığımızın kıymetini kavrayabiliriz.
Ve az sayıda Ortodoks Hıristiyan olduğu gerçeği için endişelenmeyin, çünkü buradaki asıl önemli olan sayıları değil. Rab dedi ki: «Korkma, ey küçük sürü! Çünkü Babanız, egemenliği size vermeyi uygun gördü» (Luka 12:32).
Ortodoks Kilisesi insanları döndürmek için şiddete başvurmaz, bunun yerine Rab’bin çağrısını yansıtır: «Ardımdan gelmek isteyen…» (Matta 16:24). Ortodokslukta, Müjde, herkese karşı sevgi ve inananların Mesih ve “komşu” uğruna fedakarlıkla hizmet etmeleri ile yayılır. Hıristiyanlığın ilk yıllarında, bizzat Hıristiyanların örneği putperestler üzerinde en büyük etkiyi yaratan bizzat Hristiyanarın kendi örneğiydi. Hristiyanların birbirlerini ne kadar sevdiklerini görerek vaftiz olmaya geliyorlardı.
Pamphylia’nın Side şehrinde, Hıristiyanların çok sayıda olmaları nedeniyle yüzyıllarca süren zulümden sonra, İlahi Liturji için (hala var olan) bu şehrin amfitiyatrosunun kullanılmış olması dikkat çekicidir. Gerçek Ortodoks Hıristiyanların harika örneklerine sahibiz! Onların imanlarını ve sevgilerini örnek alalım, birbirimizi ve herkesi sevelim!
Her Lituji’nin sonra bunu nağmeliyoruz: «Gerçek ışığı gördük;… gerçek imana sahip olduk…» Kutsal İncil ve Ortodoks literatürünü inceleyerek, neye inandığımızı açıklamamızı isteyen herkese doğru cevabı vermeye hazır olmak için Ortodoks inancımızı güçlendirebiliriz (bkz. 1 Petrus 3, 15). İncil’i çarpıtan sapkınlar ve diğer sahte öğretmenler Ortodoks Hıristiyanları kendi inançlarına dönüştürmeye çalıştıklarında korkunç bir durumla karşı karşıya kalıyoruz. Ne yazık ki, onları dinleyenler ve sonunda bu gruplara katılarak Kilise’den ayrılanlar var.
Kardeşlerim, Ortodoks inancı bizim en büyük hazinemizdir. Yüzyıllar boyunca milyonlarca insan, gerçek inancın büyük mirasını korumak için kanlarını döktü. Gelecek nesillere de onu aynı şekilde aktarmak için kıymetli inancımıza değer verelim ve onu dikkatlice koruyalım.
Elçi Pavlus’un (konuyla) ilgili öğütüyle bitirmek istiyorum: «Uyanık kalın, imanda dimdik durun, mert ve güçlü olun. Her şeyi sevgiyle yapın» (1 Korintlilere 16:13-14). Amin.
